Een bekend verschijnsel met tuinmeubilair: na verloop van tijd is het doorgerot of verroest. Zo ook het blad van dit bistrotafeltje. We hadden het naar de stort kunnen brengen maar het vooruitzicht van 2,5 uur in de file staan was niet erg aanlokkelijk. Ik herinnerde me een handelaar in kastanjehout uit Alphen, die ooit te gast was in het Milieucafé. Met twee planken van 10 cm breed kon ik op mijn vrije dag in de weer met de zaagmachine en de schaaf. Het resultaat gaat hierbij.
De renovatie ging gepaard met een modificatie. De oorsponkelijke klinknagels had ik uitgeboord. Het leek me beter om de latten te bevestigen met roestvrijstalen schroeven, vanaf de onderzijde. Echter de schroeven waren te lang. Met latjes aan de onderkant ontstond de gewenste afstand. Bijkomend voordeel: het frame is versterkt. Dit is nuttig want kastanjehout gaat lang mee in de open lucht.
